Flirt

Audrey Kawasaki schilderde virtuoos, zo dat je het hout eronder nog prachtig kunt zien, deze heldere beelden. Ook weer met lege spirituele ogen.
Wijd uit elkaar staand, alsof we van een andere planeet zijn.
Haar werk is een weerspiegeling van Art Nouveau met een vleug
Japanse manga erdoorheen gewoven.
Gaudi meets Sailor Moon.

Maar er zijn er nog veel meer die op dit moment die combinatie van kinderlijk,
soms licht erotisch en duister mysterieus in hun werk maken.
Veel van deze kunstenaars doodlen gedachtenloos hun lijnen,
waardoor de meest aparte fantasieën uit de mens naar boven borrelen. 
Diezelfde cyclus die Mondriaan in zijn drieluik gebruikt, zie je terug in de grillige,
sprookjesachtige, soms duistere illustraties van deze tekenaars.

Tim Burton gebruikt deze kleuring in zijn werk, zijn karakter Emily uit de Corpse Bride is er een die tegen de cyclus van dood aanleunt.
Maar het werk van Anne-Julie Aubry, een Franse illustratrice, flirt weer met het kinderlijke.


Haar werk ademt een donkere sfeer, dat wat zijzelf omschrijft als ‘Dark Art’.

Spiritueel, dat zeker. En toch onschuldig.
Of is het een uiting van de diepgewortelde angst in ons dat we misschien worden opgeslokt door de boze buitenwereld?

Uit hetzelfde land komt illustratrice Adolie Day,
haar werk is wat gladder en buitenaardser-
zij werkt duidelijk met de computer waardoor het meer wegheeft van het werk van Catalina Estrada.

En Anne Cresci, ook een Française, die haar kinderlijke sprookjeswereld op papier tevoorschijn tovert.
Hollie Hobbie goes Gothic, zou je kunnen zeggen ;)

Het is machtig mooi, die tegenstellingen.